Archiwa tagu: poranki

zaraza, dzień siódmy

Opublikowano na 20 marca 2020 by Natalia Wo

Wczoraj było tak ciepło, że miałam szczerą ochotę posiedzieć przy otwartych oknach. Mój naiwny optymizm szybko zrewidowali budowlańcy, którzy dzielnie pracują nawet w czasach zarazy. Przez większość popołudnia co kilka minut a to otwierałam okno, a to zamykałam, w zależności … Czytaj dalej →

Opublikowano obrazy, słowa | Otagowano , , | Dodaj komentarz

dzień dobry

Opublikowano na 18 lutego 2020 by Natalia Wo

Symbioza, proszę państwa, jest wtedy, kiedy ty nie potrzebujesz budzika, bo twój sąsiad ma wiertarkę. Obudziłam się, pardon, zostałam obudzona ponad dwie godziny temu, i od tego czasu próbuję pozbierać myśli. Chociaż, kurczę, jedną. Odkąd mieszkam sobie na placu budowy, … Czytaj dalej →

Opublikowano dźwięki, książki, słowa | Otagowano , , | Dodaj komentarz

proza dnia codziennego. adrenaliny dawki poranne

Opublikowano na 6 czerwca 2018 by Natalia Wo

Oczywiście właśnie wtedy, kiedy prześpisz dwa budziki, i musisz wybierać między prysznicem a śniadaniem, kiedy biegniesz do stacji Wavelo, żeby zgarnąć ostatni czynny rower, kiedy poświęcasz cenne trzy minuty, żeby wrócić na górę po długi rękaw, kiedy pędzisz, co koń, … Czytaj dalej →

Opublikowano słowa | Otagowano , , | 2 Komentarze

kto rano wstaje… (a kto nie)

Opublikowano na 13 Maj 2018 by Natalia Wo

Dochodzi dziesiąta i zdążamy do miasta – dorożkarz, meleksiarz, i ja, od niedawna przewodniczka po mieście. Branża turystyczna może i dłużej sypia, ale za to później kończy pracę. Coś za coś. Albo śniadanie na luzie, albo popołudniowa kawa ze znajomymi. … Czytaj dalej →

Opublikowano słowa | Otagowano , | Dodaj komentarz

wynajmę lokal zlokalizowany

Opublikowano na 5 października 2017 by Natalia Wo

7.15, deszcz na razie tylko w prognozie pogody, stara-nowa okolica. Może tramwajem? Jednak nie, żaden tramwaj nie porusza się tak szybko, jak człowiek pieszy, który wie, że lada moment spóźni się do pracy. Straszą puste lokale – kiedyś sklepy, restauracje, … Czytaj dalej →

Opublikowano słowa | Otagowano , , , , | Dodaj komentarz

znaki poranne

Opublikowano na 18 sierpnia 2015 by Natalia Wo

Samochód przede mną włączył prawy kierunkowskaz i skręcił w lewo. Potem minął mnie „pojazd rozminowywania”. Później już nic ciekawego się nie działo, wszyscy jechali nudno i zgodnie z przepisami, ale i tak mam wrażenie, że to będzie ciekawy dzień.

Opublikowano słowa | Otagowano , , | Dodaj komentarz

ja i gawrony

Opublikowano na 13 grudnia 2014 by Natalia Wo

To kusząca myśl, że o tej porze w parku jestem tylko ja. Ja i gawrony, które zawzięcie czegoś szukają w lekko zmrożonej trawie. Kusząca myśl, ale nieprawdziwa. Są też inni ludzie i inne zwierzęta. A nawet, gdyby ich nie było, … Czytaj dalej →

Opublikowano słowa | Otagowano , , , | Dodaj komentarz

Genesis

Opublikowano na 1 listopada 2014 by Natalia Wo

Godzina wiadoma. Mgła gęsta, prawie mleczna, chociaż jednak bardziej szara niż mleko. Przez pierwszy kilometr Błoń liczę, ile żywych istot jest tutaj poza mną. Jedna biegaczka. Jeden pies. Jeden właściciel psa. (Zostawiam na boku dyskusję o tym, kto w relacji … Czytaj dalej →

Opublikowano słowa | Otagowano , , , | Dodaj komentarz

mgły wcale nie chcą opaść,

Opublikowano na 22 października 2014 by Natalia Wo

ale miasto i tak musi się obudzić. Jadą samochody, jadą rowery półsenne. Błonia jak z pocztówek. (Ale różne pocztówki, różne w kolejne poranki kolory tej mgły!) Mgła się skrapla, osiadają rosiste kropelki na mojej kurtce i rękawiczkach jak na liściu. … Czytaj dalej →

Opublikowano słowa | Otagowano , , , , | Dodaj komentarz

Rano miasto…

Opublikowano na 4 kwietnia 2014 by Natalia Wo

…(miasto archetypiczne, czyli centrum miasta – to mam na myśli, nikt tu nikogo nie będzie oszukiwał) jest jakby na wpół tylko obudzone. Blade, spokojniejsze. To pora, kiedy na żer wychodzą śmieciarki i samochody dostawcze. Inne też niż po południu gatunki ludzi. … Czytaj dalej →

Opublikowano książki, słowa | Otagowano , , , , | 2 Komentarze